6 dingen die ik NIET ga doen tijdens mijn optreden op Lowlands. (en 6 dingen die ik wèl doe)

Lieve blogbezoekers. Stelletje apen. Bijdehante linkmiechels. Skatjes. Boeven. Toffe mensen & klootzakken: VERRASSING!

Zondag sta ik op Lowlands.

Een uur lang, samen met medeschrijver en sympathiek mens Ivo Victoria, mag ik een tent vol mensen gaan vermaken. Daar gaan we even van uit, een tent vol.

Ivo en ik gaan spreken, gebbetjes maken (ha ha!), we gaan bedachtzaam kijken, en, met een beetje mazzel, kanten slipjes vangen van opgezweepte, smachtende luisteraars. Luisteressen.

Zondagmiddag dus. Een uur of drie, in de Titty Twister.

Eerst even een stukje uit het boek. Pagina 170 in “Alles Ruikt Naar Chocola“:

(Bijsluiter: onderstaand fragment speelt zich af op Lowlands, en wel nadat “de band” een stunt heeft uitgehaald. Roel is de drummer van die band. De band repeteert normaal in een tuinhuis dat ze de Duiventil noemen.)

Roel vraagt de directeur of zijn voorstel het festival niet to- taal ongeloofwaardig maakt. Ik wil Roel op zijn neus stompen. De directeur, een charmante ruigkop die zo de binnenvaart op kan, legt uit dat er een competitie was waarvan de winnaar morgenochtend mocht optreden —waarom hadden de Pleasures daar niet aan meegedaan, trouwens? Hoe dan ook: de winnaar kon niet komen.

‘Omdat ze geen zin hadden zo vroeg te spelen?’ vraagt Roel.

‘Omdat hun drummer is ontploft,’ zegt de directeur, ‘nou goed?’

‘Spinal Tap!’ roepen Oscar en ik tegelijkertijd.

Iedereen lacht. Op Roel na. ‘Maar je kent ons nauwelijks,’ zegt hij.

De directeur glimlacht. ‘Het kleinste podium, vroeg op de dag. Annuleren had prima gekund. Maar dit vinden we spannender. Onbekende band, mooie stunt. Maar het hoeft niet, natuurlijk.’

We moeten het een en ander tekenen. Met een technicus spreken we door welke backline er aanwezig is en wat Oscar vannacht uit de Duiventil gaat halen.

Een klein uur later worden we weer losgelaten op het festivalterrein. We bekijken twee bands, scheurende dribbel-electro uit Hannover en sprookjesachtige rock uit IJsland. De podia lijken minder hoog, de lichten minder fel.

‘Morgen! Elf uur! Lima! Lima! Lima!’ roepen we naar iedereen om ons heen.

Iedereen is publiek geworden.

Wij zijn een act.

Voor alle duidelijkheid: dit schreef ik dus maanden geleden. Dat ik mag optreden weet ik pas een dag.

Trompe-l’oeil, maar dan met tekst. Want doordat een bepaald iemand helaas niet kon komen, was er een gaatje van een uur in het programma, waarin ik samen met Ivo mag gaan optreden.

Vanaf één van de eerste keren dat ik schreef over mijn manuscript hoopte ik hier op.  Veel groter  dan Lowlands wordt het niet, voor Nederlandse schrijvers; ook al ben ik “maar” een invaller, ik sta daar maar wel mooi.

Zes dingen die ik niet zal doen tijdens mijn optreden op Lowlands.

1. “Heeee… Hooo… Must be the moneeeeey” rappen terwijl ik mijn armen van links naar rechts zwaai.

2. Dronken opkomen en stotterend bijdehand doen.

3. Stagediven. Er staan vást niet genoeg mensen om mijn 85 kg te kunnen vangen. En als ze er wel zijn: dat durf ik toch helemaal niet, man. Normaal doen.

4. Zingen. Muziek maken. Ja, hoe graag ik het stiekem ook zou willen. Ik kan dat niet. Onderstaand enkele voorbeelden van nummers die ik NIET ga spelen. Helaas.





5. Sociaal wenselijke antwoorden geven en op die manier vals bescheiden zijn.

Ook al sta ik pas aan het begin: ik ben trots op wat ik tot nu toe heb bereikt. Ik heb hier teringhard voor gewerkt.

6. Net doen alsof ik alles tot nu toe in mijn eentje deed.

Hell, no.

Ik ben de volgende mensen zeer dankbaar en schatplichtig voor hun hulp, adviezen en/of steun rondom dit boek.

– Ten eerste: HM, mijn fantastische redacteur die liever enkel zo met haar initialen op een blog verschijnt. Zonder haar was dat chocoprinsenboekje van mij 7.318x zo slecht geworden;

– De rest van de mensen bij Podium. Allemaal geweldig;

– Buutvrij en Codedazur. Echte bazen zijn het, die samen met Podium en ondergetekende een monsterlijk mooie Boek App maken rondom mijn roman. Shoutout voor Maarten Boer, creatieve baas bij Buutvrij, en Nik Nieuwenhuis, creatieve baas bij Codedazur;

– Alex van Zijl, grafisch vormgever en tafeldraaier die de website voor mijn boek aan het bouwen is. Belangeloos. Bel hem. Hij maakt geweldige dingen;

– Jochen Willemsen van U-trax die me helpt een audiobook op te nemen voor mijn boek. Ook hij doet dat, net als Buutvrij, Alex en Codedazur, gratis. In de avonduren.

(dat audiobook opnemen, dat ziet er zo uit: )

– Robert Adriaansen, de vormgever die verantwoordelijk is voor mijn omslag en bovendien kosteloos meehelpt aan het grafische ontwerp van de Boek App;

– En last but not least, Anja Sicking. Zij was degene die alle tekst als eerste las. Mijn mentor. Koop haar boeken. En mocht je zelf ooit een boek willen schrijven: kijk of zij je wil helpen met individuele begeleiding.

Superduper, Sid. Noem anders eens 6 dingen die je wél gaat doen op Lowlands. Met je negativiteit de hele tijd.

1. Een teringmooi uur vollullen samen met Ivo Victoria. Dat kunnen wij. Bam.

2. Bij mijn eerste en mijn tweede optreden sprak ik soms te snel. In Beverwijk ging het stukken beter. Maar ik ga desondanks op Lowlands eraan denken rustiger te spreken. Mocht dat mislukken: het is pas mijn vierde optreden.

3. Iets moois doen met chocola. Gaan we morgen bedenken.

4. Na afloop backstage de schrijver Chuck Palahniuk bij zijn imponerende lurven grijpen en met hem meevliegen naar zijn volgende optreden. Waarom? Niet eens vanwege zijn roman Fight Club.Nee, ik heb vorige maand “Diary: a novel” gelezen, enne… Holy Shit.

5. Een foto maken vanaf het podium.

6. Genieten van ons optreden. Dat klinkt eenvoudig maar is voor een perfectionist als ondergetekende erg moeilijk. Over ieder klein dingetje dat ik fout doe ga ik na afloop zitten tobben.

Bovendien: al klappen er honderd mensen, er hoeft er maar ééntje te zijn die het ruk vindt.  Ik laat dat veel zwaarder wegen dan die honderd applaudisseerenden menschen. Ik wou dat het niet zo was.

Maar het is zo.

Tot zover, voor nu.

Nog één dingetje.

Ja, ik weet dus heus wel dat ik nog nergens ben, dat dit hooguit een begin is. Dat ik hard kan gaan vallen. En dat “we het allemaal nog maar eens moeten gaan zien”  met dat cacaoboek van me, en meer van die al dan niet terechte, soms cynische “hmpf”-opmerkingen.

Ja, wie weet valt het allemaal vies tegen straks.

En God, wat is het allemaal betrekkelijk.

Maar voor nu?

Ik sta op Lowlands.

Comments
7 Responses to “6 dingen die ik NIET ga doen tijdens mijn optreden op Lowlands. (en 6 dingen die ik wèl doe)”
  1. Frank Beijen says:

    YEAH!

  2. Autopiloot says:

    Cool, texthuisje tot de tiende macht! Oke, zo klein was het ook weer niet, maar toch… Ik ben jammergenoeg niet op Lowlands te vinden. Had het graag willen zien. Veel plezier! Dat genieten gaat vast en zeker goed komen.

  3. @Frank: Bonafide lovin’ 😉
    @Autopiloot: Dank voor je gelukwensen! En vlak Beverwijk niet uit: dat was een toffe plek, zeker en vast.

  4. Maaike says:

    http://www.chocolateshooter.be/ Gedaan tijdens een Food evenement en onvergetelijk!

  5. ronnie says:

    Die versie van Dirt off your shoulder kende ik nog niet! Nice!

Trackbacks
Check out what others are saying...
  1. […] tevoren schreef ik op mijn blog over wat ik wel en niet zou doen tijdens mijn optreden. Ik zou stringetjes gaan vangen (check), […]



Leave A Comment