Jaloezie, de blurbs, NL30, het herschrijven: niet alles is chocola.


Eerst even, naar goed Nederlands gebruik, klagen over luxeproblemen.

Ik kan het woord chocola niet meer zien.

De vraag: “hoe is het met je boek?” niet meer horen.

Het is alsof je een jaar lang rondloopt met gips rond je pols. De interesse is zeer attent.

Maar hoeft het even niet?

Heel even?

Laten we het hebben over het waanzinnige video-optreden van Beyoncé, De Europese literatuurprijs, de terechte sneren van Rutger Castricum (#Grunbergje, iemand?), de mooie roman Arthur &George (Man Booker Prize shortlisted, recensie) de briljante film Barney’s Version (recensie) of de dood van de father of hiphip (hoewel.. is ‘ie wel dood?).

Laten we het hebben over mijn te gekke verkering, over jouw verkering, over of Karadzic eigenlijk al veroordeeld is in Den Haag nu die “doodzieke” Mladic ein-de-lijk ook om de hoek komt kijken.

Dan hebben we het snel genoeg weer over boeken schrijven.

Goed?

Ja.

NL30.

Utrechters hebben het misschien al gemerkt, maar ik schrijf geen columns meer voor de NL30. Ze gingen failliet.

Net als iedere andere freelancer –waaronder drie van mijn vrienden – kon ik naar mijn geld fluiten. Dat kwam door deze twijfelachtige actie van moederbedrijf Boomerang. Ik schreef dus een pissige respons op de site van Villamedia en was bij de doorstart niet meer welkom.

You win some, you lose some.

Jaloezie.

De eerste jaloerse opmerkingen heb ik ook bespeurd. Die zijn asymmetrisch en olieachtig, met miniscule schaam-je-schimmelhaartjes. Ze ruiken naar zure bierscheetjes en wijzen op enorme hoeveelheden weggestopte frustratie. Beetje jammer. Beetje onnodig.

Meer woorden eraan vuilmaken ook.

“Koopt hier uw havermout!”

Een blurb is zo’n genant positieve quote, bij voorkeur van een BN’er, op een muur, boek of poster, die je alsnóg overhaalt ergens te gaan kijken/ iets te gaan kopen/ iets te gaan beluisteren. Die blurbs wilde ik ook voor mijn boek. Dat helpt in de verkoop. En dat was nog niet zo makkelijk, die blurbs krijgen.

Zo was er een BN’er die haar afspraken niet nakwam.

En er was een BN’er die het verhaal teveel naar zijn strot greep om door te kunnen lezen. Ergens ook een compliment natuurlijk, maar ik had die blurb en zijn naam er liever bij gehad.

Inmiddels zijn, ondanks alles, de eerste blurbs binnen. Eentje wilde ik graag alvast delen, vooralsnog anoniem:

“Alles ruikt naar chocola” leest als de eerste keer luisteren naar het nieuwe album van je favoriete band: vol verrassing, ritme en spanning tot de laatste minuut. Goed boek!”

De foto.

Dankzij Norbert Voskens sta ik lekkerder op de omslag dan ik in het echt ben. Zie de facebook pagina voor de auteursfoto. Was mijn bronstige spiegelstaren de afgelopen maanden tóch nog ergens goed voor.

Het omslag.

Robért Adriaansen maakt machtig mooie dingen. Zijn website loudmouth.nl toont veel van die machtig mooie dingen, maar u kent hem misschien ook nog wel van zijn werk voor Dog&Pony.

U kent hem hoogstwaarschijnlijk niet van het omslag dat hij ontwierp voor het boek van  James Worthy, een schrijver die de afgelopen weken nauwelijks in het nieuws is geweest.

Ja, die James Worthy.

Mén oh mén, wat goed gedaan, die mediacampagne.

Respect. Ik moet je boek nog lezen, James. Benieuwd wat ik ervan vind.

Ook voel ik, eerlijk is eerlijk, blijdschap dat “alles ruikt naar chocola” niet tegelijkertijd met jouw boek is uitgekomen. 

Het herschrijven.

Nog één ronde. Een dankbare shoutout naar HM, mijn geweldige redacteur.

Het begin komt in zicht.

Comments
One Response to “Jaloezie, de blurbs, NL30, het herschrijven: niet alles is chocola.”
  1. Lees meer over het schrijfproces van “Alles ruikt naar chocola”: http://vollmer.nl/category/manuscript/
    of natuurlijk hier: http://www.lindamagazine.nl/category/columns/sidney-columns/
    op die laatste site ook het verhaal over hoe ik mijn contract kreeg bij uitgeverij Podium.

Leave A Comment