Vers van voor de pers: Sluiertipje van boek #2

Ik voel me een beetje als een methadonverslaafde die zelf het methadonbusje mag rijden: die verslaafde parkeert zijn busje natuurlijk ergens achteraf op een schimmig weggetje achter de A2 om zichzelf een weekend lang eens te trakteren op een drugsspuit-bender á la Fear & Loathing in Las Vegas. “Da’s logisch.” (spreek dit laatste uit met een Cruyffiaans accent)

Nee, ik heb het niet over Melt house festival (foto’s hierboven) waar ik afgelopen weekend was.

De vergelijking gaat nu over ongebreideld los kunnen gaan met je eigen verlangens.

Het schrijfbeest in me is los.

Aangezien het vermoeden bestaat dat mijn eerste boek redelijk af is ben ik tussen filmwerk, offertes en pitches door maar begonnen aan mijn tweede boek, met de waanzinnige titel “Boek #2”

Ik ga proberen een David Mitchell achtige roman te schrijven. Schaamteloos kopiëren noemen we dat. Maar dan wel van een schrijver die volgende week voor de 3e keer genomineerd zal gaan worden voor de Man Booker Prize en, als er enige gerechtigheid is in deze literaire wereld, voor dit boek zal winnen.

Ik had trouwens het genoegen de schrijver  te mogen ontmoeten tijdens een signeersessie. Dat ging zo:

‘Aah, the hardcover,’ zei David Mitchell toen hij mijn editie zag. ‘Did you have it imported?’

‘Through Amazon,’ antwoordde ik.

Hij vroeg mijn naam, begon met signeren.

Ik bedankte hem voor zijn boeken omdat ik ze immensely enjoyde.

‘Thank you,’ zei hij, ‘that’s very nice to hear. Are you a writer yourself?’

‘I try,’ zei ik. Zweet zweefde in kleine poeltjes in mijn oksels.

Hij ondertekende zijn opdracht aan mij met “David Mitchell, another writer.”

‘Thank you. Enjoy my country,’ zei ik terwijl ik wegliep.

‘I will. I do. I enjoy it immensely,’ zei hij. Toen liep ik langs de rij mensen naar buiten. Buiten scheen de zon.

Terug naar boek #2.

Ik heb niet zijn bescheidenheid noch zijn talent, dubbelplushelaas. Maar verdomd als het niet waar is: ik ga een Ghostwritten achtige roman proberen te schrijven.

Om een beetje een beeld te krijgen van wat ik ga doen (8 verhaallijnen constant laten kruisen en snijden) heb ik iets extreem geils gemaakt: Word Clouds!

Dit is de wordcloud voor verhaallijn #1:

En dit wordt verhaallijn #4:

verhaallijn #4

Deze twee verhaallijnen gaan elkaar ontmoeten. Ik weet nog niet hoe, maar dat maakt niet uit 🙂

Comments
2 Responses to “Vers van voor de pers: Sluiertipje van boek #2”
  1. kvz says:

    Heel gaaf!

  2. Fanks, BFAM!
    ga ze nog een klein beetje tweaken…

    maar leuk toch, die kleurtjes. terug naar de kleuterschool 🙂

Leave A Comment